بهداشت و درمان عمومی در شیلی با آن چه که در کشورهای اروپایی مشاهده می کنید کمی متفاوت است، زیرا در اکثر کشورهای اروپا شهروندان باید حتما تحت پوشش نوعی بیمه درمانی باشند، اما در شیلی چنین اجباری وجود ندارد و افراد می توانند به صورت دلخواه این کار را انجام دهند.
دوگانگی این سیستم منجر به افزایش نابرابری ها شده است و دولت شیلی را وادار به انجام اصلاحات عمده در ارائه مراقبت های بهداشتی کرده است.
شیلی یک سیستم مراقبت بهداشتی دوگانه را حفظ کرده است که بر اساس آن شهروندانش می توانند داوطلبانه تحت پوشش صندوق بیمه سلامت ملی یا هر یک از شرکت های بیمه سلامت خصوصی کشور قرار بگیرند. در حال حاضر 68 درصد از جمعیت کشور تحت پوشش صندوق دولتی و 18 درصد توسط شرکت های خصوصی هستند.
اما بازهم 14 درصد باقیمانده توسط سایر مؤسسات غیرانتفاعی تحت پوشش است یا پوشش خاصی ندارد، که معمولا برای تامین هزینه های خود نیز با مشکل مواجه هستند.
سیستم بهداشت و درمان عمومی در شیلی با کسر مالیات بر درآمد جهانی معادل 7 درصد از دستمزد هر کارگر تأمین می شود. در حالی که صندوق بیمه ملی سلامت به طور کامل توسط دولت با استفاده از درآمد مالیاتی عمومی حمایت می شود. در ادامه با تیم کارشناسان شرکت مهاجرتی رجبی به شماره ثبت ۵۶۲۰۵۱ ( موسسه حقوقی رجبی ثبت ۴۰۴۵۱ ) برای شناخت بیش تر بهداشت و درمان عمومی در شیلی همراه شوید.
توصیه می کنیم مقاله مهاجرت به شیلی را بخوانید و با شیوه های امن و قانونی مهاجرت به این کشور آشنا شوید.
با مطالبی که در ابتدای مقاله گفتیم شاید تصور کنید که کیفیت بهداشت و درمان عمومی در شیلی پائین و نامناسب باشد، اما برخلاف تصور این کشور دارای یک نظام درمان بسیا مناسب و با کیفیتی مناسب است و جایگاه سیستم بهداشت و درمان عمومی شیلی در جهان در مقایسه با فرهنگ، درآمد ناخالص کشور و بسیاری موارد دیگر بسیار خوب است.
شیلی دارای یکی از بالاترین استانداردهای بهداشت عمومی در جهان است. آن ها به عنوان یک رهبر در آمریکای لاتین در نظر گرفته می شوند و معیارهایی را برای آن چه کشورهای دیگر می توانند به دست آورند تعیین می کنند. بر اساس فهرست سازمان بهداشت جهانی از سیستم های مراقبت بهداشتی جهانی، شیلی در رتبه 33 جهان قرار دارد.
این جایگاه آن را درست پایین تر از کشورهایی مانند فنلاند و کانادا و درست بالاتر از ایالات متحده و دانمارک قرار می دهد. نتایج مراقبت های مثال زدنی آن ها در نرخ امید به زندگی مشهود است. شیلیایی ها یکی از طولانی ترین میانگین طول عمر در جهان را دارند: 80 سال برای مردان و 85 سال برای زنان.
با این حال، در حالی که استانداردها در شهرهایی مانند سانتیاگو بسیار بالا است، بسیاری از مناطق روستایی و دورافتاده شیلی برای دریافت استاندارد مراقبتی مشابه پایتخت تلاش می کنند. اگر در حال حرکت یا سفر به خارج از کشور هستید، این چیزی است که باید در مورد سیستم مراقبت های بهداشت و درمان عمومی در شیلی بدانید.
مشاوره رایگان
راهنمایی گام به گام مهاجرتی با تکیه بر علم و تجربه کارشناسان آگاه رجبی!
سوالی دارید؟
مشاوره دقیق و رایگان ما را از دست ندهید.
در مقایسه روند اصلاحات شیلی با سایر کشورها باید بگوییم که طراحی سیستم بهداشت و درمان عمومی در شیلی شبیه به طرحی است که در ایالت اورگان کانادا اجرا شده است، با یک تفاوت مهم داخلی. در طرح سلامت اورگان، برخی خدمات بهداشتی به صراحت به نفع سایرین مستثنی شده اند. در شیلی، برای جلوگیری از سهمیه بندی بحث برانگیز خدمات بهداشتی، این طرح نباید به هیچ وجه مزایای پزشکی را که قبلا برای شرایط بهداشتی که در برنامه بهداشتی لحاظ نشده بود، کاهش دهد.
در مقایسه با سیستم مراقبت های بهداشتی کشور کانادا، ساختار اساسی سیستم شیلی متمرکزتر به نظر می رسد. در شیلی، بخش دولتی نقش مضاعفی را ایفا می کند و نه تنها به عنوان بیمه گر اصلی، بلکه به عنوان بزرگترین ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی در کشور عمل می نماید.
شیلی یکی از اولین کشورهای آمریکای لاتین بود که مراقبت های بهداشتی همگانی را معرفی کرد. معرفی مراقبت های بهداشتی در شیلی در دهه 1950 صورت گرفت. در دوره دیکتاتوری نظامی، یک سیستم دو لایه توسعه یافت که این به بیماران اجازه داد تا از سیستم عمومی به نفع گزینه های خصوصی خارج شوند که سیستم عمومی در نتیجه آسیب دید.
اما در سال 1990 سیستم مراقبت های بهداشتی در دست یک دولت غیرنظامی، بهبودهایی قابل توجه دید. امروزه، شیلی دارای ترکیبی از مراقبت های بهداشتی عمومی و خصوصی است. برنامه FONASA هنوز بخش عمومی را اداره می کند و در بخش خصوصی، این سیستم به عنوان ISAPRE شناخته می شود. همچنین برنامه های بیمه ویژه دیگری نیز برای بخش های خاص طراحی شده است. رایج ترین نمونه برنامه ای است که برای اعضای نیروهای مسلح طراحی شده است.
از بسیاری جهات، مراقبت های بهداشتی در شیلی موفقیت فوق العاده ای داشته است. به عنوان مثال، تقریبا کل کشور به آب آشامیدنی تمیز دسترسی دارد. نرخ بیماری های واگیردار و کودکان به طور قابل توجهی بهبود یافته است. با این حال، چالش های قابل توجهی در مورد مراقبت های بهداشتی در شیلی باقی می ماند.
تقریبا 3.5% از کشور در فقر شدید زندگی می کنندو نابرابری اجتماعی منجر به دسترسی نابرابر به مراقبت های بهداشتی می شود. به عنوان مثال، مرگ و میر نوزادان در میان کودکان مادرانی با کمتر از 3 سال تحصیل 3.4 برابر بیشتر از کودکانی که مادرانشان بیش از 13 سال تحصیل کرده اند.
برخلاف تصور زیرسیستم های بهداشت عمومی و خصوصی در شیلی به جای هماهنگی برای دستیابی به اهداف سلامت مشترک، تقریبا کاملاً جدا از یکدیگر وجود داشته اند. در بخش عمومی، خدمات مراقبت های اولیه نسبتا به خوبی سازماندهی شده است و خدمات رایگان پزشکی، دندانپزشکی، پرستاری و مامایی را در مراکز بهداشتی محلی تحت مدیریت و مالکیت شهرداری های محلی ارائه می دهد.
مراقبت های ثانویه و ثالثه توسط شبکه ای از امکانات عمومی سرپایی و بیمارستانی با سطوح مختلف پیچیدگی ارائه می شود. در مقابل، بخش خصوصی از توسعه شبکه‌های مراقبت اولیه غفلت کرده است و عمدتا بر ارائه مراقبت‌های ثانویه و ثانویه تمرکز دارد. تقسیم بندی ساختاری سیستم مراقبت بهداشتی شیلی منجر به این شده است که جمعیت کم درآمد و پرخطر عمدتا توسط بخش بهداشت و درمان عمومی در شیلی خدمات رسانی می شود، در حالی که جمعیت های پردرآمد و کم خطر عموما در بخش خصوصی درمان می شوند.
سرمایه گذاری کم در پزشکی پیشگیرانه و ارتقای سلامت شکاف مراقبت‌های بهداشتی را در میان مردم کشوری افزایش داده است که در مراحل پایانی انتقال اپیدمیولوژیک از بیماری های عفونی به بیماری های دژنراتیو است. برای رسیدگی به تفاوت سیستم درمان عمومی و خصوصی، وزارت بهداشت شیلی در سال 2000 تعدادی از اهداف بهداشتی را برای دهه تعیین کرد و چندین لایحه برای اصلاح سیستم مراقبت های بهداشتی پیشنهاد کرد.
اگر درباره شیلی و کار در آن ابهاماتی دارید مقالات زیر را حتما بخوانید.
اگر بخواهیم به صورت دقیق به بررسی سایر تفاوت ها بین مراقبت های خصوصی و عمومی بپردازیم باید این را از شهروندانی مورد پرسش قرار دهیم که این موضوع را خود در این کشور تجربه می کنند. اما سیستم های مراقبت های بهداشتی دولتی و خصوصی در شیلی کمی متفاوت از سایر کشورها عمل می کنند.
مراقبت های بهداشتی عمومی بیشتر بر مراقبت های بهداشتی اولیه متمرکز است. این شامل ارتقای سلامت، مراقبت های پیشگیرانه و درمان پزشکی است. با این حال، بخش خصوصی تمایل بیشتری به تمرکز بر خدمات ثانویه تخصصی دارد. این شامل همه چیز از کلینیک های قلب گرفته تا مراقبت های پوستی می شود.
تقریبا 20 درصد از جمعیت شیلی بیمه درمانی خصوصی را انتخاب می کنند. برخی از مزایای مراقبت خصوصی در بهداشت و درمان عمومی در شیلی شامل دسترسی به کارکنان چند زبانه، امکانات تست راحت و زمان انتظار بسیار کوتاه تر است. همچنین، امکانات جدیدتر، تمیزتر، راحت تر و خصوصی تر هستند.
هزینه های بیمه درمانی خصوصی و دولتی در شیلی تخمین زده می شود که 5٪ از درآمد خانواده صرف هزینه های مراقبت های بهداشتی می شود. در غیر این صورت، سیستم مراقبت های بهداشتی عمدتا از طریق مالیات بر حقوق و دستمزد و بودجه دولتی تامین می شود. کسر استاندارد حقوق و دستمزد 7٪ است. تمام قوانین و مقررات توسط وزارت بهداشت در سطح فدرال نظارت می شود. سیستم فدرال مسئول جمع آوری و جمع آوری وجوه و خرید تجهیزات و تدارکات است.
همه کارگران و مستمری بگیران در بهداشت و درمان عمومی در شیلی ملزم به پرداخت 7% از درآمد خود برای بیمه درمانی هستند، به استثنای فقیرترین مستمری بگیرانی که از این پرداخت معاف هستند. کارگرانی که انتخاب می کنند به یک ایزاپره نپیوندند تحت پوشش Fonasa قرار می گیرند. فوناسا همچنین دریافت کنندگان مزایای بیکاری، زنان باردار بدون بیمه، خانواده تحت تکفل کارگران بیمه شده، افراد دارای ناتوانی ذهنی یا جسمی و افراد فقیر یا بی بضاعت را نیز تحت پوشش قرار می دهد.
اما این پرداختی در برنامه های بیمه درمانی خصوصی یا همان ایزاپر ISAPRE حداقل 9.2 درصد از درآمد افراد را در بر می گیرد که باید به بیمه درمانی خود پرداخت کنند. بیش از 50 درصد از بودجه بخش عمومی سلامت در شیلی از طریق مالیات تامین می شود اما ایزاپر تمام هزینه ها را تنها با استفاده از مشارکت اعضای خود پوشش می دهد. ضمن فراموش نکنید مقاله کار در شیلی را نیز در سایت هلدینگ حقوقی مهاجرتی رجبی مطالعه نمایید.
در بهداشت و درمان عمومی در شیلی مردم می توانند داروها را از طریق مراکز بهداشتی عمومی یا داروخانه های خصوصی تهیه کنند. داروهای خریداری شده توسط CENABAST (مرکز تامین سیستم خدمات بهداشتی ملی) از طریق مراکز بهداشتی عمومی مانند بیمارستان ها و مراکز مراقبت اولیه در دسترس بیماران قرار می گیرد.
بیش از 500 مرکز بهداشت عمومی وجود دارد که مردم شیلی می توانند در سراسر کشور دارو تهیه کنند. داروها به صورت رایگان (با نسخه) برای شیلیایی هایی که تحت پوشش FONASA هستند، ارائه می شود. ISP مسئول نظارت بر رعایت حداکثر قیمت فروش در داروخانه ها است. این مکانیسم توسط به اصطلاح «داروخانه‌های مردمی» (داروخانه‌های دولتی) برای ارائه داروهای ارزانتر،نسبت به داروخانه های خصوصی معمولی استفاده شده است.
باتوجه به وضعیت داروخانه و هزینه های دارویی در شیلی به طور معمول، خانوارهای آسیب پذیرتر نسبتا بیشتر از بقیه جمعیت شیلی برای دارو هزینه می کنند. به ویژه، خانوارهای فقیرتر و مسن تر و همچنین خانوارهایی که عمدتا از زنان تشکیل شده اند، به طور نامتناسبی هستند. به عنوان مثال برای خانوارهایی که از جیب خود دارو می خرند، هزینه دارو حدود 68 درصد از کل هزینه های بهداشتی را در پنجک پایین تشکیل می دهد، در حالی که برای ثروتمندترین پنجک جمعیت، هزینه های داروسازی است.
هزینه های دارویی 36 درصد از کل هزینه های بهداشتی از جیب مردم شیلی را تشکیل میدهد که مردم این کشور را در جهان در موقعیت زیر قرار می دهد:
No Data Found
بد نیست در انتهای مقاله شناخت و بررسی بهداشت و درمان عمومی در شیلی به طور خلاصه آمار پزشکان و پرستاران در سیستم درمان شیلی را نیز داشته باشید. بر اساس آخرین آماری که به عمل آمده در سال 2021 تقریبا 44.4 هزار پزشک داخلی در شیلی وجود داشته که در مقایسه با 41.7 هزار نفر در سال قبل از آن گزارش شده بوده است.
طبق همین آمار و مقایسه ای که در سال 2021 انجام شده است، تعداد پزشکان مجاز به ازای هر هزار نفر در شیلی 0.2 پزشک (+7.17٪) از سال 2020 افزایش یافته است. بنابراین، تعداد پزشکان دارای مجوز در شیلی با 2.94 پزشک به ازای هر هزار نفر در سال 2021 به اوج خود رسیده است.
در همین سال، شیلی تقریبا 73.6 هزار پرستار ثبت نام کرده بود که از حدود 67.5 هزار پرستار سال قبل گزارش شده بوده است. در مقایسه با سال 2014، تعداد کل پرستاران شاغل در کشور حدود 112 درصد افزایش قابل توجهی داشته است. اکثریت قریب به اتفاق این متخصصان مراقبت های بهداشتی در داخل کشور آموزش دیده بودند که در سال گذشته به بیش از 72 هزار پرستار رسید.
بهداشت و درمان در کشور شیلی را با برخی کشورهای دیگر مقایسه کنید تا سطح بهداشت آن را بهتر درک کنید.
این موضوع بستگی به این تحت پوشش بیمه درمانی افراد دارد، اما اگر تحت پوشش خدمات درمان دولتی یا خصوصی باشید، می توانید بخشی از هزینه های درمان خود را رایگان به دست آورید.
طبق آخرین آمار 68 درصد از مردم تحت پوشش خدمات بیمه دولتی، 18 درصد تحت پوشش بیمه های خصوصی و 14 درصد نیز تحت پوشش نیستند.
طبق آمار چیزی نزدیک به 36 درصد از هزینه های درمانی مردم کشور شیلی برای تهیه دارو صرف می شود.
به طور کلی چیزی در حدود 7 درصد از درآمد افراد باید بابت پرداخت حق عضویت و پوشش بیمه خدمات دولتی پرداخت شود.
مردم شیلی می توانند به صورت دولتی و یا به صورت خصوصی از بیمه های درمانی و خدمات بهداشتی درمانی در کشور شیلی بهره مند شوند.
در این مقاله بهداشت و درمان عمومی در شیلی را شناختید، جهت بررسی بیشتر و شناخت شرایط مهاجرتی به شیلی با مشاورین شرکت مهاجرتی رجبی در دفاتر غرب و مرکزی تهران و یا دفتر شیراز تماس برقرار نمایید. همچنین مقاله تحصیل در شیلی را نیز مطالعه نمایید، تا سیستم آموزشی، هزینه تحصیل و نحوه اخذ ویزای تحصیلی شیلی را کاملا بشناسید.
